Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Duo Reges: constructio interrete. Etenim si delectamur, cum scribimus, quis est tam invidus, qui ab eo nos abducat? Age, inquies, ista parva sunt. Earum etiam rerum, quas terra gignit, educatio quaedam et perfectio est non dissimilis animantium. Ac tamen, ne cui loco non videatur esse responsum, pauca etiam nunc dicam ad reliquam orationem tuam. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc.
Haec mirabilia videri intellego, sed cum certe superiora firma ac vera sint, his autem ea consentanea et consequentia, ne de horum quidem est veritate dubitandum.
Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. At hoc in eo M. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit.
An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Non autem hoc: igitur ne illud quidem.
At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Nam, ut saepe iam dixi, in infirma aetate inbecillaque mente vis naturae quasi per caliginem cernitur; Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest.